حرف دل دارد عزيز مرتضي، آن گُلِ نشکفته حال /با عليِ اصغر آن، شش ماهه که زد، بال بال

خوش به حالت اي علي آغوش مادر رفته اي /حسّ خود را با تبسم ها و اشکت گفته اي

خوش به حالت خنده ي باباي خود را ديده اي /از جمالِ حضرت عباس خنده چيده اي

در کنارت چون رقيه همدم و هم بازيت /بعد گريه مادرت هردم نموده نازيَت

خوش به حالت باعث لبخند مادر بوده اي /در ميان دست هاي مادرت آسوده اي

خود که ميداني چه بر روز من آمد پشتِ در /اي علي با کينه زد او پايِ خود را سمت در

ميخِ در پهلوي مادر را شکست و پاره کرد /ضربه ي آن پست، باباي مرا بيچاره کرد

بعد ضربه کنده شد در ،مادر من زيرِ در /در هجوم اشقيا ،شد ناله هايش بي ثمر

من ميان آن هجوم اشقيا پر پر شدم /اولين قرباني مولاي خود حيدر شدم

اي علي در حقّ ما ظلم و ستم بسيار شد /سهم مادر هاي ما بس خنده ي انظار شد

ناله هاي مادرم زهرا و مام تو رباب /کرده از اندوه، قلبِ نوکرانِ ما کباب

گشته آرام دلم ذکر و دم يا مهديِ اين نوکران /هر که باشد خادمش،باشد ميان عاشقان

اي که باشد افتخارت نوکري بچه هاي مرتضي /من شفيعت ميشوم، در خوف آن روزِ جزا

حسّ باران در محرم حس اشک است و بکا

انتظارش را کشيدند بين آن دشتِ بلا

انتظار کلّ طفلان حرم بر يک طرف

دل بسوزد از تلظي علي اصغر،ميان خيمه ها

کل هستي را غمي عظما و جان فرسا گرفت

آنزماني که رباب هروله کرد،در کربلا

او تمام خيمه ها را از پيِ آبي دويد

من بميرم بسته شد رأس علي بر نيزه ها

آب برگشته ولي اصغر ندارد خيمه ها

از غم طفل رباب پايان ندارد گريه ها

دلخوشي مادر اصغر فقط گهواره بود

مادرش نايي ندارد در ميان ناله ها

داغ اصغر يک طرف،داغ سردار حرم

گوش ها پاره شده اندر هجوم بي هوا

غيرت يک مرد مجروح و پريشان گشته است

حضرت سجاد اشک ميريزد براي بچه ها

عمه سادات گشته قد خميده،بي رمق

واي از آن دم که زده در پيشِ چشمش دست و پا

کاش اين اندوه و غم آنجا به پايان ميرسيد

تا نباشد آه و واويلا از اين شام بلا

ماتم عظمايِ ما اين گشته که مولايمان

بر مصيبت خون بريزد او به هر صبح و مسا

آمدي تا كه بفهماني به كل عالمين / شير خوار آل حيدر هم خدايي ميكند

گرچه نامت گشت اصغر،اكبريت ذات توست / هر كه گردد نوكرت فرمانروايي ميكند

بي عشق علي اصغرت ميميرم / من روزي خود از كرمت ميگيرم

تا عمر بود علي اصغر گويم / صد شكرخدا كه بر درت زنجيرم

افتخارم اين بود ارباب من شش ماهه است / در سرا و كوي تو بر گردنم قلاده است

من تمام عمر خود وقف علي اصغر كنم / هر كه شد حلقه به گوشش او يقين آزاده است

آندم كه دلم هواي دلبر دارد / شوق علم و كتيبه در سر دارد

با اينكه عزيزند تمام اين آل الله / سوز دل من نواي اصغر دارد